Wilhelm Stenhammar 1871–1927
Intermezzo uit ‘Sängen’, op. 44
Johannes Brahms 1833–1897
Concerto voor viool & cello, op. 102 – Dubbelconcerto
Johannes Brahms 1833–1897
Symfonie nr. 2, op. 73
duur concert: 1u45min
inclusief 20min pauze
Geloof nooit een componist die het over zijn eigen werk heeft. “Een grap, een idioot idee, een zotternij”: zo noemde Brahms zijn Dubbelconcerto voor viool en cello. Niet dus: het werd een overweldigende en warmhartige tour de force waarin viool en cello elkaar voortdurend de hand reiken. Lorenzo Gatto en Pieter Wispelwey staan voor het allereerst samen op het podium: vonken gegarandeerd. Zeker als de vinnige Kristiina Poska het stokje mag vasthouden. Een groter contrast met Brahms’ Tweede Symfonie is haast niet denkbaar. Een – voor één keer – ontspannen Brahms liet zich vrijelijk inspireren door de natuurpracht rondom zijn Oostenrijkse vakantieverblijf. Zachte kleuren en donzige ritmes waren het resultaat. Een peinzend Intermezzo van Stenhammar, ook wel de ‘Zweedse Brahms’ genoemd, maakt het plaatje af.
